Meta-moe / Buysse & Joosten

Aan een opgespoten strand van een all-inclusive resort ontmoeten twee vakantiegangers elkaar. Hannelore (25) ligt in haar Björn Borg bikini op haar Ajax handdoek. Terwijl ze Kanye West luistert op haar Airpods, draait ze om de twintig minuten van buik naar rug en weer terug. Berry (40), ligt op zijn hyper- flexibele strandbedje, afwisselend Nietzsche en Dostojevski te lezen, terwijl hij zijn Volkskrant Magazine-app refresht. Ze raken in gesprek over de lauwe frieten van het ellenlange buffet, het gemak van zelfbruiner en de zevende symfonie van Beethoven. Totdat ze erachter komen dat ze elkaar kennen en beiden niet meer kunnen ontkennen wie ze ooit waren.

Meta-moe is een dialoog over wannabe’s en intellectuelen, het bevraagt onze drang naar authenticiteit en onze afkeer van pretentie. Maar zijn de mensen die wij veroordelen als pretentieuze sukkels niet eigenlijk mensen die de moed hebben zich uit een hokje te vechten? Zou het ons niet verder brengen als we onszelf openlijk wat serieuzer zouden nemen?

Concept en tekst: Emma Buysse, Luna Joosten | Regie: Luna Joosten | Spel: Emma Buysse, Mark Kraan | Scenografie en campagnebeeld: Sara Schoon | Muziekontwerp: Sebastiaan Bax | Lichtontwerp en techniek: Roel Leenders Producent: Via Rudolphi Producties

Theaterkrant “Joosten & Buysse ontwikkelen zich steeds meer als scherpe chroniqueurs van hun tijdsgeest en generatie met een voorkeur voor snappy dialogen en hoofdpersonages die uitblinken in hyperbewustzijn”.
Volkskrant ★★★★ ”Emma Buysse en Mark Kraan zijn op dreef als om elkaar heen draaiend duo. De voorstelling staat bol van ironie, interessantdoenerij en het willen ontmaskeren van de ander.” (…)
”In de tekst van Buysse en Joosten (ook regie) zitten telkens metalagen, want taal kan verhullen én onthullen, zelfs tegelijkertijd.” (…) ”Het grappige spel van Buysse: een oogrol of een subtiele verandering in haar stem toont haar ware gevoelens, maar dan wel onder een dikke laag spot.”

Volkskrant Profiel Emma Buysse Sander Janssens: “Afgelopen jaar noemde ik actrice Emma Buysse de ‘meest veelbelovende nieuwkomer’ in de jaarlijstjes van het Theaterjaarboek: ‘in Laagland speelde zij de geweldigste puber die ik ooit op toneel, en waarschijnlijk ook daarbuiten, zag’. In de Volkskrant mocht ik deze bescheiden aanbeveling wat steviger in de verf zetten: vandaag een profiel van de actrice die het oogrollen tot kunst heeft verheven, die onhebbelijke personages speelt die je tóch genadeloos in je hart sluit”.

NRC Interview “Theatermakers maken voorstelling over pretentie: ‘Het is best eng om jezelf helemaal serieus te nemen”

Parool Interview ”We delen nuchterheid en liefde voor absurdisme”